सर्व मित्र-मैत्रीनींना नमस्कार. कसे आहात सगळे ?
मजेत ना ? असेच गरमागरम कथा वाचत रहा.अन असेच मजा करत रहा.स्वताः आनंद उपभोगत रहा व
इतरांनाही आनद द्या.
मित्र-मैत्रीनींनो आजच्या कथेत,माझी वाचक मैत्रीण मंजुने तिच्या आयुष्यात घडलेला हा प्रसंग लिहीला आहे.तर तिच्याच शब्दात मी ही कथा आपल्यासमोर सादर करत आहे.चला तर मग मित्र-मैत्रीनींनो.
सर्व मित्र-मैत्रीनींना तुमच्या लाडक्या मंजुचा नमस्कार.
आपण माझ्या मागील कथेत वाचलच असेल की संधी मिळताच कसे माझ्या सासर्यांनी मला रात्रभर झवुन माझी पुच्ची सुजवुन टाकत तिला शांत केल होत.अन
आता वरचेवर संधी मिळेल तशी माझी शांत करत होते.त्यामुळे माझे आयुष्य सुखात व आनंदात जाऊ लागलं होतं.मी खुपच खुश होते.
त्यामुळे माझ्या शरीरात पण बदल होऊ लागले होते.
मी पहील्यापेक्षा अधीकच मादक दिसायला लागले होते.माझी छाती आणी पार्श्वभाग अधीकच भरगच्च दिसायला लागले होते.तस एकदा माझ्या सासर्यांनी बोलुन पण दाखवलं होतं.
तस मी त्यांना म्हटलं – बाबा ही तर सगळी तुमचीच करतुत आहे.बाबा असच सुख आपण एकमैकांना देत राहुयात.तसही आपल्याला एकमेकांची गरज आहेच.
त्यावर बाबा पण होकार देत म्हणायचे – हो ग मंजु आता आपल्याकडे दुसरा पर्यायच नाही बघ.आपण दोघच एकमेकांना शारीरीक सुख देऊ शकतो.
माझे पती आकाशा पण ही मला अधुन मधुन झवत असतात,पण ते माझी पुच्ची शांत करू शकत नव्हते. उलट ती जास्तच पेटुन उठत असे.पण त्याला इलाज नव्हता.असेच दिवसामागुन दिवस जात होते.७ ते ८ महीने झाले असतील.अन माझ्या सुखाला कुणाचीतरी
दृष्ट लागली.
त्यादिवशी आकाश घरीच होते.अन दुपारी अचानक बाबांची तब्येत बिघडली होती.आकाश म्हणाले की त्यांना पॕरालीसचा झटका आलाय,त्यांनी ताबडतोब गाडी काढुन मोठ्या हाॕस्पीटलमध्ये नेल.बरोबर आई आणी मी पण गेले होते.डाॕक्टरानी आवश्यक टेस्ट करून घेतल्या अन त्यांना आय.सी.यु मध्ये ॲडमिट करून घेतलं होतो.
माझे थोरले दीर पण त्यांच्या बायकोला घेऊन आले होते.मग ते डाँक्टरांना भेटले होते,त्यांनी सांगितलं की रिपोर्ट आल्यावरच योग्य ट्रीटमेंट देता येईल.पण आता
त्यांना अंडर आॕब्झर्वेशनमध्ये ठेवलय,काळजी करू नका.आणी पेशंटबरोबर एकानेच कुणीतरी थांबा.इथ
आमचा स्टाफ व्यवस्थित काळजी घेईल.
मग आंम्ही एकत्र येउन बाबांच्या आजारपणाबध्दल विचार विनिमय करत बसलो होतो.माझे दीर म्हणाले
तुंम्ही सगळे घरी जा,मी इथे थांबतो.इतक्यात आई म्हणाल्या अरे वसंता त्याची काही गरज नाही.मी थांबेन इथं,तसही इथ सगळी व्यवस्था आहे.तुंम्ही सर्व घरी जा बघु,खुप उशीर झालाय.
रात्रीचे ९.० वाजलेले होते.माझे दीर व त्यांची बायको
त्यांच्या गाडीतुन निघुन गेले होते.मग आकाश ने गाडी
काढली अन आंम्ही दोघही तिथुन निघालो होतो.मग ते
मला म्हणाले- मंजु खुप उशीर झालाय तर आपण बाहेरच एखाद्या चांगल्या हाॕटेलमध्ये जाऊन जेवण करूयात.तु आता घरी जाऊन कधी बनवणार ? मग मी पण त्यांना होकार दिला होता.
मग आंम्ही दोघही हाॕटेलमध्ये जेवण केलं,अन घरी जाईपर्यंत १० वाजले होते.मग दार बंद करून दोघही सरळ बेडरूममध्ये शिरलो होतो.मी त्यांच्यासमोर च चेंज करू लागले होते.अन ते पण त्यांची सगळे कपडे काढुन फक्त अंंडरपँटवरच होते.अन इकडे मी पँन्टीवर
होते.
मी आरशात पाहीलतर त्यांच्या अंंडरपँटचा तंबु झाला
होता.बहुतेक मला या अवस्थेत बघुन त्यांचा ताठलेला
आसावा.असा विचार करत असतानाच.आकाशने मला उचलुन बेडवर झोपवुन खसकन माझी पँन्टी खाली ओढुन पायातुन काढुन टाकली आन मला पुर्ण
भोंगळ केल होत.अन त्यांनीही त्यांची अंंडरपँट काढुन
भोंगळे झाले होते.
आज पहील्यांदाच मी त्यांना इतक्या जोशात बघुन चकीतच झाले होते.आणी मलाही तेच हव होत.मला
अस वाटलकी आज माझानवरा माझी पुर्ण शांत करेल
मी एकदम खुश होउन मी माझ्या मांड्या फाकवल्या तसे त्यांनी त्यांचा ५ इंच लांबीचा व १.५ इंच जाडीचा लवडा माझ्या पुच्चीत घातला होता.
पण आता माझ्या पुच्चीला सासर्यांच्या लांबलचक व जाडजुड लवड्याची सवय झाली होती.त्यामुळे यांच्या
लवड्याची मला जाणीव होत नव्हती.पण मी माझी पुच्ची घट्ट दाबुन धरत त्यांना प्रोत्साहन देत होते.पण
५-७ मिनीट धक्के मारताच त्यांच पाणी गळाल होत.व माझी पुच्ची अधीकच पेटुन उठली होती.पण काय करणार ? ते मस्त तोंड फिरवुन शेजारीच झोपी गेले.
आणी मी त्यांच्या शेजारी तळमळत,माझ्या पुच्चीत बोटं घालुन पाणी काढलं अन झोपी गेले होते.दुसऱ्या दिवशी सगळं आवरून आंम्ही दोघही हाॕस्पीटलमध्ये
गेलो होतो.आमच्या आधीच माझा मोठे दीर तिथे आले
होते.आणी डाँक्टरांना भेटले होते.
रिपोर्ट पाहुन त्यांनी सांगितले की ५-६ दिवस ट्रीटमेंट चालु ठेउयात,जर त्यांच्या शरीराने साथ दिली तर सर्व काही ठीक होईल,नाहीतर त्यांच अर्ध शरीर काम करणार नाही.अन त्यांना सतत दुसऱ्यावर आवलंबुन रहाव लागेल अस म्हणाले होते.
ते ऐकुन माझ्या मनात विचारांच काहुर माजहोतं.मला माझ आयुष्यच उध्वस्त झाल्यासारख वाटत होत.पण
माझी ही व्यथा मी कुणालाच सांगु शकत नव्हते.अन मी स्वताःला धीर देत आलेल्या परीस्थितीला सामोरे जाण्याच ठरवलं होत.शेवटी नशीबात जे असेल तेच घडत असत.हे ही दिवस जातील.अस म्हणत मीच माझ्या मनाची समजुत घालत होती.
आता आमचा नित्यक्रम ठरलेला होता.रोज सगळ आवरून आंम्ही दोघ हाॕस्पिटलमध्ये जायचो अन परत
संध्याकाळीच घरी यायचो.घरी मी आणी आकाश दोघच असायचो.झोपायच्या आधी ते रोज मला झवत
होते.पण त्यामुळे माझी पुच्ची शांत होण्याऐवजी अधीकच पेटुन उठत असे.
आठवडा झाला होता व आता यांची सुट्टी पण संपली होती.बाबांना पण घरी सोडलं होत.पण त्याना दुसऱ्या व्यक्तीची मदत घेतल्याशिवाय उठता ही येत नव्हते.व यांनी आॕफीसला जायला सुरवात केली होती.म्हणुन
माझे मोठे दीर रोज वेळ मिळेल तसा इकडे येउन मदत
करत होते.त्यामुळे त्यांची माझ्याशी जवळीक हळुहळु
वाढत चालली होती.
माझे दीर वसंत दिसायला एकदम रूबाबदार ,धष्टपुष्ट
शरीरयष्टीचे आहेत.शेतातील व इतर मैहनतीची कामे
करून त्यांचे शरीर पीळदार व राकट बनलेले होते.ते दिसायला माझ्या नवर्यापेक्षाही तगडे व जवान दिसत होते.ते आकाशपेक्षा २-३ वर्षांनी मोठे होते.पण तसे दिसत नव्हते.
ते आलेकी माझे सर्वांग न्याहाळत असत.एकदा मी किचनमध्ये काम करत असताना ते पाणी घ्यायच्या निमित्ताने माझ्याजवळ येउन म्हणाले – काय ग मंजु पहील्यापेक्षा तु खुपच भरल्यासारखी दिसतेस ? काही
गोड बातमी वगैरे आहे का ? त्यांच ते बोलणं ऐकुन मी
मनातुन एकदम खुश झाले होते.
मी संधीचा फायदा घेत त्यांना म्हटलः -इश्य भाऊजी तुम्ही पण ना,अस काही नाही हो,तेव्हढा वेळ तुमच्या भावाकडे आहे कुठे ? मी मुध्दामच त्यांना उत्तेजीत कराव म्हणुन बोलले.ते ऐकुन ते मला मागुन चिकटले
अन त्यांच्या दोंन्ही हातानी माझे कडक झालेले स्तन
दाबत म्हणाले- मंजु काळजी करू नको,मी तुला हवा
तेव्हढा वेळ देत जाईल.
त्यांच्या राकट हातांनी ते माझे स्तन गाउनवरूनच दाबु
लागले होते.त्यांच्या राकट हाताच्या स्पर्शाने मला घायाळ केल होतं.मी शहारून मादक आवाजात आह् आह् स्स्ससस भाऊजी सोडा ना कुणीतरी पाहील.मी
आतुन ब्रा घातलेली नव्हती.मला त्यांची स्तन दाबायची
पध्दत मला खुपच आवडली होती.अस वाटत होतकी
असच त्यांनी रगडत रहाव.
मी खोटा प्रतिकार करत माझी कंबर मागे ढकलत त्याना सोडाना भाऊजी,आईनी पाहील तर काय होईल
पण ते मला अधीकच दाबुन धरत चोळत होते.अन त्यांचा लवडा ताठ होउन माझ्या गाऊनवरूनच तो माझ्या भरगच्च गांडीच्या फटीत घुसत होता.मी कंबर
हलवुन त्यांना मागे ढकलत होते.पण त्यांना खुप मजा वाटत होती.
शेवटी माझी अवस्था बघून त्यांनी मला सोडल अन पाणी घेऊन बाहेर गेले होते.पण इकडे माझी पँन्टी पुर्ण ओली झाली होती.का कुणास ठाऊक पण त्यांचा
स्पर्श हवाहवासा वाटु लागला होता.मी माझे स्तन बाहेर काढुन पाहीलतर ते चांगलेच लालभडक झाले होते.त्यांच्या राकट हाताची बोटे माझ्या गोर्यापान स्तनांवर स्पष्ट दिसत होती.
मी तसेच माझे हात माझ्या स्तनांवर फिरवले अन मी बाथरूममध्ये जाउन ओली झालेली पँन्टी बदलुन बाहेर आले होते.भाऊजी हाॕलमधुनच स्मितहास्य करत माझ्याकडे पहात होते व पँटवरूनच त्यांचा लवडा एका हाताने चोळत होते.ते बघुन मी पण माझा
एक हात गाऊनवरूनच पुच्चीवर फिरवत त्याना प्रतिसाद देत होते.
अशाप्रकारे आमचा नित्यक्रम चालु होता.बाबांच्या आजारपणाच्या निमित्ताने भाऊजी आणी मी खुपच
जवळ आलो होतो.दोघांनाही एकमेकांचा सहवास हवाहवासा वाटत होता.पण हवी तशी संधी आंम्हाला मिळत नव्हती.तरी पण भाऊजी गपचुप माझ्याजवळ येत माझे स्तन,गांड व पुच्ची गाऊनवरून चोळत होते.
आंम्ही तेव्हढ्यावरच समाधान मानुन घ्यायचो.
असेच दिवस जात होते.बाबांना घरी येउन जवळपास १५ दिवस झाले होते.आणी हाॕस्पिटलमध्ये ८ दिवस अॕडमिट होते.म्हणजे बाबांनी मला शेवटच झवल होत
त्याला दीड महीना झाला होता.दिवस कामात निघुन जातअसे.पणरात्री मला भाऊजींच्या आठवणीने झोप लागत नसे.पुच्ची एकसारखी पाझरत असे.पण मी तळमळत झोपुन जात असे.
असेच एक दिवस आकाश आॕफिसला जाताना मला म्हणाले की – मी दोन दिवस बाहेर जाणार आहे.तस मी आई बाबांनापण सांगतो.तस काही लागल तर दादा आहेच मदतीला.काय आसेल तर त्याला सांग. अन ते आई बाबांना सांगुन निघुन गेले होते.मग मी माझ्या कामाला लागले होते.दुपार झाली तरी भाऊजी
अजुन आले नव्हते.का कुणास ठाऊक पण ते येण्याची
आतुरतेने वाट बघत होते.
मग आंम्ही जेवण करून घेतली.आईने बाबांना जेवण
भरवल होतं.मग बाबांना त्यांची औषधे मी दिली होती.
मग बाबा झोपी गेले होते.नंतर आईपण दुसऱ्या बेडवर
झोपल्या होत्या.मग मी बाहेर हाॕलमध्ये येऊन दरवाजा
ढकलुन सोफ्यावर बसुन टि.व्ही.बघत बसले होते.
मी एकटीच असल्याने टीपाॕयवर दोंन्ही पाय लांब करून बसले होते.माझा गाउन मांड्यांवर सरकलेला होता.वरून फॕनची थंड हवा माझ्या अंगाला लागत होती.थंड हवेची झुळुक मांड्यावरुन पुढे जात माझ्या पुच्चीला लागत होती.त्यामुळे मला वेगळीच मजा येत
होती.मी सोफ्याला मागे डोके ठेऊन मजा घेउ लागले होते.पण माझा डोळा कधी लागला कळलच नाही.
नंतर माझी झोपमोड झाली ती माझ्या ओठांवर अन माझ्या पुच्चीला झालेल्या अनामिक स्पर्शाने, मी डोळे
उघडुन पाहीलंतर समोर भाऊजी उभे होते.मी तर खुप
घाबरले होते.मी डोळे उघडताच त्यांनी माझ्या ओठांचे दीर्घ चुंबन घेत,खाली माझ्या पँटीमध्ये हात घालुन माझी पुच्ची चोळायला लागले होते.मी त्यांना दुर करत
किचनमध्ये गेले होते.
तेव्हढ्यात आईंचा आवाज आला मंजु कौण आलय ग
मी किचनमधुन पाणी घेउन येत म्हटल- आई भाऊजी आलेत.इतक्यात भाऊजींनी पाणी घेत बाबांच्या रूम मधे गेले.तर आई म्हणाल्या कायरे वसंता आज इतका
उशीर ? काही काम होत का ? तसे भाऊजी म्हणाले
अग बायको अन मुल गावाला गेलीत,तिच्या माहेरी तिला बसमध्ये बसवुनच येतोय, काही तरी कार्यक्रम आहे दोन दिवसांनी येणार आहे.
त्यावर आई म्हणाल्या ठीक आहे.मग आता तु दोन दिवस इकडेच रहा, तसही आकाश पण दोन दिवस बाहेर जाणार आहे कामानिमित्त.ते ऐकुन मी मनातुन खुपच खुश झाले होते.भाऊजी आईच्या समोर बसले होते.अन मी आईच्या मागे बेडला चिटकुन ऊभी होते.
भाऊजीं पण खुश झाले होते.त्यांनी मला डोळा मारत
आईला हो म्हणुन सांगितलं .
भाऊजी टक लावुन बघत होते.खाली माझ्या पुच्चीची
वळवळ वाढली होती.मी गाऊनवरूनच माझी पुच्ची रगडत भाऊजींना इशारा करत स्मितहास्य केलं.तस त्यांनीही नकळतपणे पँटवरून त्यांचा लवडा चोळत मला प्रतिसाद दिला होता तशी मी लाजुन किचनमध्ये
निघुन गेले व सर्वांसाठी चहा बनवुन आणला होता.
मी मनातुन खुपच खुश होते आज,खुप दिवसांनी माझ्या पुच्चीला एका नवीन लवड्याचा सहवास मिळणार होणार होता अन तिची तहान भागवणार होता.या विचारानेच मी पटापट रात्रीचे जेवण बनवले होते.रात्री ८.३० वाजता आमची जेवण झाली होती.
बाबांची औषधंपण देऊन झाली होती.आई व भाऊजी
हाॕलमध्ये बोलत बसले होते.
मी हाॕलमध्ये गेले तशा आई म्हणाल्या – अग मंजु वसंताला इथेच गादी टाकुन दे,म्हणजे इथेच झोपेल तो
तसे भाऊजी म्हणाले – नको आई मी गच्चीवरच थंड हवेत झोपेन,मला इथे झोप नाही लागणार,गच्चीवर कस एकदम मोकळ आहे आणी हवाही छान लागते
आई म्हणाली – बर बाबा तुला कुठ झोपायचय तिथे झोप.मंजु त्याला काही हव नको ते बघ.
ते ऐकुन भाऊजी म्हणाले – अग आई माझ मी करतो मॕनेज,उगाच तिला कशाला वरखाली करायला लावते.
तिलातिच काम आवरू दे.मी किचनमध्ये भांडी घासत
त्यांच बोलणं ऐकत होते.रात्रीचे ९.३० वाजलेले होते.
आई मी गादी घेऊन जातोय गच्चीवर झोपायला.तु पण झोप आता.मी किचनमध्ये भांडी विसळत होते.
भाऊजी सरळ किचनमध्ये आले अन मला मागुन चिटकत माझे आंबे दाबत माझ्या गालांवर किस करत
म्हणाले – मंजु ये लवकर आता नाही धीर धरवत गं, अस म्हणत त्यांनी त्यांचा पँटमध्ये ताठलेला लवडा माझ्या गाऊनवरूनच माझ्या गांडीत रगडत होते.
मी पण माझी गांड त्यांच्या भल्यामोठ्या लवड्यावर घुसळत म्हणाले- हो भाऊजी मलाही आता सहन नाही
होत हो भाऊजी.चला मीपण आलेच एव्हढ आंवरून.
मग भाऊजी गच्चीवर निघुन गेले होते.
तर मित्र-मैत्रीनींनो कथेचा उर्वरीत भाग आपण पुढच्या भागात वाचु शकता. धन्यवाद .
0
0