विशाखाची लगबग चालू होती. मंदारला आॅफिसचे फोन वर फोन येत होते. ती त्यासाठी डबा भरत होती. मंदार सर्व काही सामान बॅगमधे भरून निघाला. तिने घाईत त्याच्या हातात डबा दिला. काही न बोलता मंदार निघाला. ती थोडी निराश झाली.
आता पुर्ण घरात शांतता होती आणि विशाखा एकटी होती. तीने मोबाईल बघीतला. समोरचा नीरज पंडित चा मेसेज होता. याची ओळख खाली गार्डन मधे वॉक घेताना झालेली. फारच बोलका आहे. तिने मेसेजला रिप्लाय दिला.
??♂️ – ” हाय.. भाभी.. कैसी हो? भैय्या गये क्या? ”
??♀️ – ” हा. वो तो गये. ”
??♂️ – ” कल आप गार्डन मे दिखी नही. ”
??♀️ – ” हा.. घर मे काम था. ”
??♂️ – ” लगता है भैय्या ने छोडा नही होगा. ”
??♀️ – ” … हाहाहा… ”
??♂️ – ” अच्छा.. आज आईयेगा.. मिलते है. ”
??♀️ – ” ओके. बाय. ”
विशाखा हसत होती. हा निरज एक नंबरचा चावट होता. आधीपासूनच गोड गोड बोलून तिच्या जवळ आला होता. काहीतरी होतं त्याच्या स्वभावात कि ती इतकी त्याला मोकळीक देत होती. तिच्या नवर्‍याला सुद्धा तिने भेटवले होते. तो सुद्धा त्याला ओळखत होता. असो. तर सायंकाळी निरज आणि विशाखा भेटले.
इथे मला या दोघांबद्दल सांगायचं आहे. विशाखा आत्ताशी ३०ची आहे तर निरज २४ चा आहे. निरज मुळचा बिहारचा आहे आणि मुंबईला आयटी कंपनीत जॉबला आहे. विशाखाने नोकरी सोडली आहे. ती मंदार बरोबर संसारात सुखी आहे. पण मंदारचा अबोला आणि तिच्याकडे दुर्लक्ष तिला निराश करतो. तिच्याकडे लक्ष देणारा आणि थोडी मजामस्ती करणारा नवरा तिला हवा होता ज्यासोबत ती स्वच्छंदी वागेल. पण तसं काही होत नाही आहे. त्यामुळे वयाने लहान आणि अल्लड निरज तिला आवडतो.
तर ठरल्याप्रमाणे विशाखा खाली बागेत गेली. तिने केस मोकळे सोडले. एक साधा पण छान सलवार कमीज घातला होता. काही वेळ बागेत ती इतर बायकांसोबत बोलत होती. त्यानंतर वाॅक घेण्याच्या बहाण्याने ती बागेतल्या कोपऱ्यात गेली. इथे ती व निरज भेटायचे. ती खाली बसून त्याची वाट बघू लागली. निरज आला. तो जीम करून आलेला असल्याने त्याचं अंग घामाने भिजलेलं होतं. तो विशाखा जवळ येऊन बसला.
??♂️ – ” सॉरी भाभी.. मै लेट हो गया ना! ”
??♀️ – ” ह्म्म.. ठिक है. भाभी हू ना. वरना कोई गर्लफ्रेंड होती तो झट से आ जाते. ”
??♂️ – ” अरे ऐसा न कहो. आपसे बात करने के लिये हम मरते है. ”
निरज तिच्या सोबत असाच चावट बोलायचा. तिला ते आवडत होतं. हळुहळु त्याची हिम्मत वाढलेली होती. निरज विशाखाला आवडू लागलेला होता.
??♂️ – ” अरे वो मेरा रुममेट है ना. बंसी. वो जिम ट्रेनर है. तो वो बडी मेहनत करवाता है.! ”
??♀️ – ” ह्म्म.. अच्छा है ना. बॉडी देखकर लडकी फिदा होगी! ”
??♂️ – ” हेहेहे… उसी के लिए तो कर रहा हू! देखो. ”
त्याने हात वर करून बेडक्या दाखवल्या. विशाखा ने हात लावून बघीतले. तिला मजा वाटली.
??♀️ – ” मस्त है.. ”
??♂️ – ” आपको अच्छा लगा. मतलब मेहनत रंग लाई. ”
दोघे हसले. काही वेळ गप्पा गोष्टी केल्या. आता अंधार पडू लागला होता. निरजने तिच्या हातावर हात ठेवला. विशाखा शहारून गेली. तिने तो हात झटकला नाही. बोलत असतानाच निरजचा खांदा तिच्या खांद्याला घासल्या जात होता. तिला सगळं कळत होतं. उलट निरजच विचीत्र वागून तिला हसवत होता. जणू काही तिला कळणारच नव्हते. शेवटी न राहवून तिने निरजच्या डोळ्यात बघीतलं.
??♀️ – ” बस हात लगानेसे आग बुझेगी क्या? ”
निरज तर ऐकून शॉकमधे गेला. इतके दिवस तो भाभीला लाईन देत होता. त्याचं फळ आज मिळालं.
निरजने विशाखाला गालावर पप्पी दिली.
??♂️ – ” आप बहोत मस्त हो भाभी.. ”
तिने त्याला गालावर पप्पी दिली. अंधारात त्याने विशाखाला कुशीत घेतले. ती त्याचे गाल जीभेने चाटू लागली. निरजला मजा येत होती.
??♀️ – ” कितना डरते हो. जबके भाभी तुमको सब करने देगी. ”
मग तर निरज बेभान झाला. त्याने विशाखाला गवतावर झोपवले व तो वर आला. त्याने तिच्या गुलाबी ओठांवर ओठ टेकवले. तो किस करु लागला.
??♂️ – ” ओह्ह… भाभी… आप तो कमाल ही हो! ”
निरज तिचे ओठ दाबत होता. रसाळ ओठात त्याला कमालीचं सुख भेटत होते. तिचं खालचं ओठ पकडून तो चोखत होता आणि चावत होता. त्याचे हात विशाखाच्या नाजूक मानेवरून फिरत खाली जाऊ लागली. तिच्या कसलेल्या गोल दुधावर हळुवार पणे निरज हात फिरवत होता. तिचे हात निरजला अंगावर ओढून घेत होते. दोघे गरम झाले होते आणि एकमेकांत गुंतून गेले होते. बराच वेळ ते किसींग करत होते. तेवढ्यात त्यांना गार्डची शिटी ऐकू आली. ते सावध झाले. विशाखा ने कपडे नीट केले. घाईत निरजचा निरोप घेतला. गार्डने तिला झुडूपातून बाहेर निघताना बघीतले. काही वेळाने निरजपण निघाला. गार्डने त्याला विचारले..
??♂️ – ” भैय्या.. आज काफी देर कसरत किये हो! ”
??♂️ – ” हा. अब तो हमेशा ऐसी कसरत होगी! ”
रात्री विशाखा फार मुड मधे होती. थकलेल्या मंदारला तिने पेटवायचा बराच वेळ प्रयत्न केला. पण त्याने कसंबसं दहा मिनीटे तिला खेळवून सोडून दिलं. तिला मंदारचा फार राग आला. असं वाटत होतं कि आताच उठून निरजकडे जावं. त्याच्याकडून हवं तसं झवावं. पण ती काही करू शकत नव्हती. तिने पुचित बोटं टाकली आणि दुध कचाकच दाबून निरजचं भिजलेलं अंग विचारात घेऊ लागली. बर्‍याच वेळा नंतर तिचं पाणी निघालं. ती शांत झोपी गेली.
आता तिला जणू सवय झाली होती. ती मंदार गेल्यावर फोनवर निरजसोबत बराच वेळ बोलत बसायची. त्याचा चावट गोष्टी चालायच्या. मग संधी साधून बागेत ते भेटायचे. वरवर कार्यक्रम करायचे.